Open Monumentendagen Leiden 2023
(door Rianne)
Zaterdag 9 september hebben wij opgetreden op de Open Monumentendag. Dit is een jaarlijks optreden waarbij we elk jaar op een andere locatie in Leiden staan. Dit jaar mochten we 2 keer een stuk van ons repertoire laten horen in de Herengrachtkerk.
De ambiance en akoestiek was mooi en het publiek enthousiast. Wij hadden er zin in op deze nazomerdag.
We begonnen ons optreden met flair en attitude met één van de nieuwste nummers; Wings. Vervolgens namen we het publiek mee met Somewhere only we know, Sweet Dreams en Someone you loved. Als laatste lied zongen we Uptown Funk met een dance off tussen de alten en sopranen. De tenoren en bassen hebben hierbij gejureerd. Na afloop werd er nog even gekletst en kregen we verschillende mooie complimenten uit het publiek.
We kunnen terugkijken op een geslaagde en muzikale middag! Kijk hier voor een impressie!
Midzomernacht Hortus Botanicus 2023
(door Ank)
Na een voorjaar dat zelfs na de IJsheiligen voor een wekenlange koude noorderwind zorgde was het zover. Midzomernacht… in de Hortus Botanicus! Een wonderschone avond, goede temperatuur, droog weer en publiek dat van muziek houdt. Het optreden vindt plaats bij “de Sterrenwacht”. Een superlocatie. Wat wil je nog meer!
Een bootje met een Gettoblaster, een blaffende hond, zwermen muggen of een vliegtuig dat overvliegt. Maakt niet uit want popkoor Heart & Soul doorstaat dit allemaal glorieus. De spirit van de koorleden spat ervan af. De afwisseling in het programma, geweldig en de afsluiter Uptown Funk, voor mij een redelijk uitgekauwd nummer, verrassend in een nieuw jasje met oranje- zonnebrillen en petjes Wat jammer dat ik hier niet langer deel aan kan nemen. Kip-pen-vel-len bij de nieuwe nummers. Ik denk dat ik donateur word. Dan krijg ik de opnames van de repetities op de app en kan ik op de hoogte blijven van het repertoire. Deze kan ik dan stiekem instuderen, een goede oefening voor mijn longfunctie.
Conclusie Popkoor Heart & Soul: fantastisch tijdens “Open Monumentendag”, geweldig op “Korenweekend Paradiso”, hierbij hoort zeker een sprankelend “Midzomernacht Hortus Botanicus”. Kijk hier voor een impressie!
Paradiso Korendagen 2023
(door Diane)
Na de feestdagen was het zover, volle bak voorbereiden voor een optreden waar we altijd erg naar uit kijken: de Korendagen in Paradiso. Ook dit jaar waren we een van de gelukkigen om op te treden op het hoofdpodium! De laatste repetitie voor die bewuste zondag 15 januari ging eigenlijk te goed voor een generale repetitie. Wel waren er nog wat laatste wijzigingen in de choreografie, maar we waren er klaar voor. En vooral, we hadden er zin in!
Onze Ank had een touringcar geregeld die ons recht voor Paradiso zou afzetten. Je bent een artiest of niet, toch?
De sfeer in de bus was gezellig en ontspannen, er werd volop gekletst. Na al even onderweg te zijn, werd er van achter in de bus voorzichtig het eerste inzingnummer ingezet. Ons vertrouwde nummer ‘Run to you’. Deze klonk prachtig en de buschauffeur was onder de indruk. Het was alleen wel lastig om samen in hetzelfde tempo te zingen als je zo achter elkaar zit.
Dat bleek wel toen ‘Sweet Dreams’ werd ingezet. Een aantal van ons hadden bovendien net een hap van hun lunch genomen, het was immers al na twaalven… Ik vermoed dat dit de slechte generale repetitie was, om iets meer dan een uur later de sterren van de hemel te zingen…
We waren al bijna bij Paradiso toen onze bus een wegomleiding tegenkwam. Een bocht die onze buschauffeur onmogelijk kon maken. Maar nu, achteruit met de bus? Dat leek ons ook een lastige opgave middenin het drukke Amsterdam met al haar automobilisten, fietsers en voetgangers. Maar onze chauffeur voerde de manoeuvre uit alsof het niks was.
Zo werden we alsnog (bijna) voor de deur afgezet, als echte sterren.
In minder dan een uur zouden we echter al op het podium staan. Er was alleen geen ruimte om nog in te zingen… Misschien was dat juist hetgeen wat dit optreden anders maakte dan al die anderen de jaren ervoor. Niet inzingen, betekende in dit geval geen tijd om je zenuwachtig te maken over die ene noot die niet goed ging. We namen gewoon plaats aan de zijkant van het podium en bereidden ons in stilte en al luisterend naar het andere koor voor.
Bijzonder was omdat het koor voor ons zo’n totaal ander genre liet horen, wij ons echt konden onderscheiden op dat moment. De toeschouwers gingen naar een statisch beeld van een meer klassiek koor dat zich verschool achter hun bladmuziek naar ons.
Dit was het moment om te laten horen én zien waar wij toe in staat zijn!
Gek genoeg, normaal is de start van een optreden een beetje onwennig, gehaast een vol met zenuwen. Maar op de een of andere manier stonden we daar allemaal met vertrouwen. Stuart gebaarde nog even goed op de buikademhaling te letten en playbackte dat we vooral moesten genieten.
‘Something just like this’ was waar we mee aftrapten en we genoten om dit verhaal al zingend te vertellen. En blijkbaar het publiek ook, want we kregen een daverend applaus! Een applaus dat we eigenlijk niet bij een eerste nummer verwachtten, ook Stuart niet aan zijn blik te zien. Met ‘Somewhere only we know’ namen we het publiek mee naar een plek uit verleden en deelden we ons verhaal met hen een met elkaar. We gaven alles, ons enthousiasme, energie en vooral samenzang! En die energie kregen we ook bij dit nummer terug van het publiek.
Ik zag aan Stuart dat hij ons ruimte wilde geven om even tot adem te komen. We mochten immers nog drie nummers zingen. Maar wij konden niet stoppen en knalden met vol overgave en inleving van ‘Sweet Dreams’ naar ‘Uptown Funk’ en namen het publiek erin mee. Als afsluiter van de set zongen we ‘This is me’. Een nummer dat ons ondertussen op het lijf geschreven is en waarmee we onze kracht als koor laten zien. Want This is Us, Heart and Soul, een groep van totaal verschillende dames dat geniet van samen zingen en dansen en zo het verhaal achter de muziek kan overbrengen. En dat dat verhaal was aangekomen, was duidelijk, heel duidelijk. Ik heb zelden zo’n hard applaus gehoord na een optreden. En toen de spreekstalmeester ons optreden afsloot met de woorden: ‘Wat zijn jullie goed!’, zag ik de bevestiging in de gezichten van het publiek. Wat voelde ik me trots dat ik bij deze bijzondere groep van dames en twee heren (Stuart en Luuk) mag horen.
Wat een optreden! Nu ik er al schrijvend aan terugdenk, komt het gevoel van die dag gelijk weer terug. Paradiso, volgend jaar komen we zeker weer! Kijk hier voor een impressie!
Korenweekend december Leiden 2022
(door Linda G.)
Wat blijft het toch een feest om op te treden! En dat gevoel werd nog versterkt door de heerlijke kerstsfeer in de stad. Op zaterdag 10 december zongen we twee sets van 30 minuten. Dit keer geen jury (of hier en daar toch een familielid…;), maar vooral verbinding maken; met elkaar en met de toeschouwers.
We mochten de eerste 30 minuten binnen in de Vintage Department Store (de oude V&D) zingen. Vlak naast de ingang aan de Aalmarkt begonnen we onze plek in te richten; tussen de rekken met broeken, shirts en stola’s (!) baanden we ons een weg voor een strategische positie voor de piano en op zoek naar stroom. Het werd al aardig druk in de store en we zagen veel bekenden, waaronder een aantal oud-koorleden. Wat leuk dat we altijd nog door hen gevolgd worden. We stonden voor het eerst in de nieuwe opstelling, op zogeheten klankkleur. Hoe onze dirigent Stuart het voor elkaar krijgt om onze stemmen zo mooi op elkaar te laten aansluiten is mij een raadsel. Daar moet je echt een professional voor zijn en dat is hij! En wat deden we het allemaal hartstikke goed! Ga er maar aanstaan, niet meer bij je vertrouwde eigen stemgroep, maar tussen de anderen in. In het repertoire van deze dag zaten natuurlijk ook twee kerstnummers, waarvan één een heerlijke meezinger. De akoestiek was fantastisch en we hebben er een tof half uur van gemaakt.
Nagenieten kon pas later op de middag, want binnen een half uur moesten we klaarstaan voor de volgende 30 minuten. En dat was buiten op het plein bij het Stadhuis…. Het was behoorlijk koud en dat werd zingen met jas, sjaal en handschoenen aan. Het paste helemaal bij de kerstsfeer. Toch lukte het onze pianist Luuk om (zo leek het tenminste) probleemloos te spelen. En buiten is toch een ander verhaal hoor. Tijdens één van de nummers klonk bijvoorbeeld even keihard de muziek van de ijsbaan er doorheen. Een uitdaging die we nog niet kenden, maar Stuart nam ons mee of er niets aan de hand was. Gelukkig waren we al goed op stem gekomen tijdens de eerste 30 minuten en konden we ons weer helemaal geven.
En toen kon het nagenieten beginnen en dat deden we met o.a. een ouderwetse mok warme chocomel (met slagroom!) bij City Hall. Even heerlijk met elkaar ervaringen delen, want dat vinden we ook een belangrijk onderdeel bij dit fantastische koor. We gingen opgetogen naar huis met in het vooruitzicht een optreden in Amsterdam tijdens de Paradiso korendagen 2023. Kijk hier voor een impressie van het korenweekend!
BALK Festival West 2022
(door Krista)
We mochten weer! Eindelijk weer optreden, en hoe. We deden mee aan het jaarlijks terugkerende BALK festival, in theater de Muze in Noordwijk. Twee keer 20 minuten het podium op, twee keer laten zien wat we waard waren. Twee keer zingen. Met z’n allen, zoals we dat het liefste doen.
In de weken die eraan vooraf gingen repeteerden we alles, week na week. Wie staat waar, hoe komen we op, en ach, die pasjes. Deden we nu juist de linkerhand over de rechter arm, of andersom? Tien seconden om je na het einde van een lied voor te bereiden op het volgende en in de juiste positie te gaan staan, mét de juiste mindset. De kledingvoorschriften kwamen weer uit de kast, de kleuren werden nog wat aangepast. Gaf weer een mooie aanleiding om te gaan shoppen. Zingen gaat echt lekkerder op platte schoenen, dus wie hakken had in de juiste kleur; toch nog even de stad in om een paar leuke zeegroene platte schoenen te scoren (en, wie had dat gedacht… het is gelukt!)
De dag zelf was winderig maar zonovergoten, dat past, als je naar Noordwijk gaat. We carpoolden naar de Muze, onderweg wisselden zin en zenuwen elkaar in rap tempo af.
Bij aankomst gelijk de zaal inspectie. En daarbij werd Stuart toch wat wit om de neus. Ons eerste optreden vond plaats in de Grote Zaal. Met een ruim podium, waar we makkelijk met z’n allen op pasten. Maar de tweede keer…. Het tweede podium was veel kleiner dan we hadden verwacht. We zagen al voor ons hoe we over elkaar zouden struikelen bij het lopen, erbij zouden staan als sardientjes in een blik. Maar ook dat hoort erbij, improviseren met wat voor handen is. En dat kunnen wij. Eerst maar eens het spits afbijten, en dan zouden we wel verder zien.
Stuart herpakte zich, besloot dat het goed kwam en gaf ons tijdens het inzingen nog een extra dosis zelfvertrouwen mee. We hadden er zin in.
Dat we werden aangekondigd als popkoor Heard and Soul rekenden we ook maar goed. Want we zingen uit ons Heart, maar dat doen we per slot van rekening natuurlijk gewoon om Gehoord te worden.
Eenmaal op het grote podium was het toch wel even wennen weer. We zongen het dak eraf, dat zeker. Het was alleen zo jammer dat de helft van het koor pianist Luuk helemaal niet horen kon, en daardoor iets al te enthousiast steeds sneller begin te zingen. Ook Stuarts dirigentie mocht niet baten. Als het schip eenmaal op stoom is… We bleven zo wel mooi binnen die gegeven tijd van 20 minuten… En ach, wat hadden we toch weer een plezier.
Tweede ronde, nieuwe kansen. Op dat piepkleine podium. We pasten best. Dat de achterste rij op een zeker moment gesandwiched werd tussen de achterwand en de rest van het koor, dat zagen ze toch niet, in de zaal. En dat één van de solisten opeens haar tekst verhaspelde mocht ook de pret niet drukken. We konden Luuk goed horen, en eigenlijk was het ook best wel knus, zo dicht op elkaar. Stuart, die zichzelf graag overbodig maakt, bleef het grootste deel van de tijd op z’n stoel zitten. Dat hielp. Dan ging het dus goed.
Voor we het wisten zat het erop. We keken nog wat bij de andere koren, en besloten gezamenlijk hoe leuk het is dat wij zoveel uptempo nummers zingen, en ons daarmee echt wel onderscheiden.
Tijdens het lopend buffet was het weer een drukte van jewelste, de spanning was van ons afgevallen, er werd naar hartenlust gekletst en gelachen. Het wachten was nu alleen nog op het oordeel van de jury, en hoe dat zou luiden maakte ons eigenlijk niet zoveel meer uit. Natuurlijk is het leuk om zo’n festival te winnen, maar we hadden ook wel gezien hoe ontzettend goed de andere koren waren. We hadden gedaan wat we konden, en hadden ervan genoten. Voor ons was dat op dat moment genoeg.
Toch een klein spanningsgolfje toen we de jury envelop in handen kregen. Wat zou erin staan? Het rapport voor ons tweede optreden was lovend, er werd gesproken over ons plezier en enthousiasme, en van de erin opgenomen tips konden we weer wat leren. En dat dat eerste optreden niet zo goed ging… tja, dat wisten we natuurlijk al lang.
Het was een lange, enerverende dag, moe maar tevreden carpoolden we weer naar huis. Op witte sneakers. Want nieuwe schoenen, die moet je nu eenmaal niet te lang dragen, ook al zijn ze nog zo leuk. Kijk hier voor een impressie!
Open Monumentendagen Leiden 2021
(door Karen)
Het zou misschien onwennig moeten voelen na twintig maanden niet optreden. Althans, niet optreden in het echie. Je weet wel, die driedimensionale wereld. Met echte mensen om je heen en je omgeving in geuren, kleuren en geluiden zonder een barrière van pixels. Zonder Zoom, zonder Jamulus, zonder ‘ik hoor je niet, wat zei je nou als laatste?’, zonder ‘mijn internet doet raar, ik haak af vanavond’, zonder vastgevroren gekke bekken of geluidsvertragingen.
Maar nee, het voelde als vanouds. Het was Open Monumentendag op zondag 12 september 2021 in Leiden. Onder het frisse groen op het Pieterskerkplein stond Popkoor Heart & Soul te zingen en dansen alsof we de afgelopen tijd niet anders hadden gedaan. Misschien met nét wat meer glimlach. Een schepje meer energie. Een snufje extra durf. Want het mocht weer en dat zouden wij laten horen ook! De onversterkte akoestiek was verrassend goed, de lindebomen hielden het geluid mooi gevangen, zodat onze harmonie vol naar voren werd geduwd. De dag was prachtig, het publiek warm en groot. Met de anderhalve meter nog vers in het geheugen zaten trouwe familieleden en vrienden op de rijen klapstoeltjes, net zo blij als wij. Voorbijgangers bleven even staan langs de hekken en deden een spontaan dansje mee. Wij zongen iedereen toe.
Of het nou over de liefde ging met Waterloo, de kracht in jezelf met onze gouwe ouwe Something inside so strong of hoe a night on the town voelt met Uptown funk. Pianist Luuk en dirigent Stuart gaven, het koor gaf terug. En die positieve energie werd gevoeld. Er zullen nog meer Open monumentendagen volgen.
Maar die editie van september 2021, dát zal toch altijd een speciale blijven. Kijk hier voor een impressie!
Christmas Lights – The making of (Kerst 2020)
(door Krista)
Koor (het; o; meervoud: koren): groep van personen die een meerstemmige zangmelodie laten horen (van Dale). En groepen? Die zijn tegenwoordig verboden. In betere tijden kwamen we iedere dinsdag samen. Twee uur repeteerden we, werkten we aan ons repertoire. Nieuwe nummers werden toegevoegd, gerepeteerd, de uitvoering verfijnd. We werkten aan beleving van de muziek, verbetering van onze ademhaling, beter gebruik maken van ons stemgeluid. En in de pauze? Dan was het vooral heel gezellig. Een kwartiertje maar, daarna zongen we weer heel gauw verder.En plotseling werd alles anders. Van de ene op de andere dag kon er van samenkomen geen sprake meer zijn, laat staan van zingen. We misten elkaar, en hadden een enorme behoefte dat groepsgevoel in stand te houden. Zonder enige aarzeling werden de fysieke samenkomsten vervangen door online meetings. Veel van de koorleden werken, zaten al de hele dag Corona-proof online te vergaderen. En toch, scherm-moe of niet, de opkomst bij iedere Zoom meeting was hoog. We speelden Bingo, kletsten wat of deden pubquizes. Zo ontdekten we onder anderen elkaars muzikale guilty pleasures. Samen zingen, dat is niet te doen online. En toch wilden we nieuwe nummers in ons repertoire. En die kwamen er. Twee maar liefst. Luuk maakte de teachtracks op piano, Stuart zong ze in. Zo ontdekten we en passant overigens nog een leuk feitje: Stuart draait zijn hand niet om voor het zingen van een hoge F…
Langzaam maar zeker naderde december. Natuurlijk een uitgelezen periode voor een koor om een kerstnummer in het repertoire op te nemen. Maar ja. Hoe studeer je een kerstnummer in als je niet fysiek kunt samen komen? En, een nog prangender vraag; hoe presenteer je dat aan de wereld? Nou, gewoon zoals we dat de afgelopen maanden steeds gedaan hebben; digitaal natuurlijk! En onmiddellijk bleek maar weer eens hoe ongelooflijk veel creativiteit we hebben in ons koor. Het idee was nog niet ontstaan of er was al een plan voor het maken van een bijbehorende video. Een paar dagen later al waren de instructievideo’s klaar, uiteraard werden die in onze wekelijkse meeting besproken. We maakten allemaal onze eigen audio opname. Thuis, in de woon- of studeerkamer, onder toeziend oog van kinderen (“ga je het nu nóg een keer zingen, mama?”), partners (“Lukt het? Ik vond hem de 5e keer ook al goed hoor”) en katten (“ik moet en zal híer zitten. Bovenop jouw bladmuziek”). Af en toe wat lichte frustratie; dat moment dat je de opname bijna hebt afgerond en er dan een kind binnenkomt om hard te roepen dat hij je nú nodig heeft, of juist een schaterlach. Als je er na 7 opnames achter komt dat er geen candies maar candles gezongen wordt bijvoorbeeld. Wat misschien logisch líjkt in een kerstliedje, maar blijkbaar toch niet zo vanzelfsprekend is.
Als de geluidsopnamen dan eindelijk verzonden zijn is het tijd om video’s te gaan maken. Gauw een kerstboom optuigen, omdat dat zo gezellig staat op beeld. Alles in landscape opnemen dames. Landscape, geen portrait. Dat valt ook nog helemaal niet mee. Een lucifer aansteken? Niet zo makkelijk als het lijkt. En dan, als die lucifer eenmaal brandt, ook nog een onwillig sterretje laten branden. Ga er maar aan staan. Net als Chris Martin in de videoclip tussen de brandende kaarsjes gaan liggen; ook een leuk idee! Moet je wel uitkijken dat je haar daarbij niet in de vlam terecht komt. Met dank aan een oplettende echtgenoot liep zelfs dat op het nippertje goed af. Er werd gefilmd in het centrum van Leiden, met de prachtig verlichte Leidse sleutels op de achtergrond, voor de open haard, bij een vuurtje buiten. De camera werd gehanteerd door kinderen (“we doen het nog een keer lieverd, maar dan zo dat je het vuurtje ook in beeld hebt, goed?”), door partners (“weet je zelf eigenlijk wél hoe je het precies wilt hebben?”), of door onszelf (“O. Van zo dichtbij past de kerstboom er niet op”).
En dan, als al die filmpjes klaar en verzonden zijn is er nog de montage. 10 Gb aan filmmateriaal, daar kun je een film van 2 uur van maken, voor een liedje van nog geen 4 minuten… Er zijn ongelooflijk veel uren in de montage gaan zitten, van zowel audio als video materiaal. Vierkante ogen, stijve schouders, een pijnlijke rug. Maar het was het meer dan waard.
Na al die uren, het plezier, het harde werken komt dat bericht: onze versie van Christmas Lights staat online! We luisterden, we keken, we luisterden hem nog een keer. We pinkten een traantje weg, we deelden de video massaal. Met onze familie, onze vrienden. Omdat we trots zijn, trots op wat we hebben gemaakt, maar misschien nog wel trotser op hoe wij in deze periode ons koor in stand weten te houden. Hoe we samen blijven komen, al is het dan niet fysiek. En ons werk bleef niet onopgemerkt; we stonden snel in de top 5 van Korennetwerk NL, en de opname werd opgepikt door Rotjekoor. Wat een mooie kers op de taart is dat.
We hebben nu de smaak te pakken. We zouden bijna alleen nog maar dit soort video’s willen maken. Bijna… Want samen zingen in het echt, dat blijft toch echt het mooiste wat er is.