(door Krista)
Koor (het; o; meervoud: koren): groep van personen die een meerstemmige zangmelodie laten horen (van Dale). En groepen? Die zijn tegenwoordig verboden. In betere tijden kwamen we iedere dinsdag samen. Twee uur repeteerden we, werkten we aan ons repertoire. Nieuwe nummers werden toegevoegd, gerepeteerd, de uitvoering verfijnd. We werkten aan beleving van de muziek, verbetering van onze ademhaling, beter gebruik maken van ons stemgeluid. En in de pauze? Dan was het vooral heel gezellig. Een kwartiertje maar, daarna zongen we weer heel gauw verder.
En plotseling werd alles anders. Van de ene op de andere dag kon er van samenkomen geen sprake meer zijn, laat staan van zingen. We misten elkaar, en hadden een enorme behoefte dat groepsgevoel in stand te houden. Zonder enige aarzeling werden de fysieke samenkomsten vervangen door online meetings. Veel van de koorleden werken, zaten al de hele dag Corona-proof online te vergaderen. En toch, scherm-moe of niet, de opkomst bij iedere Zoom meeting was hoog. We speelden Bingo, kletsten wat of deden pubquizes. Zo ontdekten we onder anderen elkaars muzikale guilty pleasures. Samen zingen, dat is niet te doen online. En toch wilden we nieuwe nummers in ons repertoire. En die kwamen er. Twee maar liefst. Luuk maakte de teachtracks op piano, Stuart zong ze in. Zo ontdekten we en passant overigens nog een leuk feitje: Stuart draait zijn hand niet om voor het zingen van een hoge F…
Langzaam maar zeker naderde december. Natuurlijk een uitgelezen periode voor een koor om een kerstnummer in het repertoire op te nemen. Maar ja. Hoe studeer je een kerstnummer in als je niet fysiek kunt samen komen? En, een nog prangender vraag; hoe presenteer je dat aan de wereld? Nou, gewoon zoals we dat de afgelopen maanden steeds gedaan hebben; digitaal natuurlijk! En onmiddellijk bleek maar weer eens hoe ongelooflijk veel creativiteit we hebben in ons koor. Het idee was nog niet ontstaan of er was al een plan voor het maken van een bijbehorende video. Een paar dagen later al waren de instructievideo’s klaar, uiteraard werden die in onze wekelijkse meeting besproken. We maakten allemaal onze eigen audio opname. Thuis, in de woon- of studeerkamer, onder toeziend oog van kinderen (“ga je het nu nóg een keer zingen, mama?”), partners (“Lukt het? Ik vond hem de 5e keer ook al goed hoor”) en katten (“ik moet en zal híer zitten. Bovenop jouw bladmuziek”). Af en toe wat lichte frustratie; dat moment dat je de opname bijna hebt afgerond en er dan een kind binnenkomt om hard te roepen dat hij je nú nodig heeft, of juist een schaterlach. Als je er na 7 opnames achter komt dat er geen candies maar candles gezongen wordt bijvoorbeeld. Wat misschien logisch líjkt in een kerstliedje, maar blijkbaar toch niet zo vanzelfsprekend is.
Als de geluidsopnamen dan eindelijk verzonden zijn is het tijd om video’s te gaan maken. Gauw een kerstboom optuigen, omdat dat zo gezellig staat op beeld. Alles in landscape opnemen dames. Landscape, geen portrait. Dat valt ook nog helemaal niet mee. Een lucifer aansteken? Niet zo makkelijk als het lijkt. En dan, als die lucifer eenmaal brandt, ook nog een onwillig sterretje laten branden. Ga er maar aan staan. Net als Chris Martin in de videoclip tussen de brandende kaarsjes gaan liggen; ook een leuk idee! Moet je wel uitkijken dat je haar daarbij niet in de vlam terecht komt. Met dank aan een oplettende echtgenoot liep zelfs dat op het nippertje goed af. Er werd gefilmd in het centrum van Leiden, met de prachtig verlichte Leidse sleutels op de achtergrond, voor de open haard, bij een vuurtje buiten. De camera werd gehanteerd door kinderen (“we doen het nog een keer lieverd, maar dan zo dat je het vuurtje ook in beeld hebt, goed?”), door partners (“weet je zelf eigenlijk wél hoe je het precies wilt hebben?”), of door onszelf (“O. Van zo dichtbij past de kerstboom er niet op”).
En dan, als al die filmpjes klaar en verzonden zijn is er nog de montage. 10 Gb aan filmmateriaal, daar kun je een film van 2 uur van maken, voor een liedje van nog geen 4 minuten… Er zijn ongelooflijk veel uren in de montage gaan zitten, van zowel audio als video materiaal. Vierkante ogen, stijve schouders, een pijnlijke rug. Maar het was het meer dan waard.
Na al die uren, het plezier, het harde werken komt dat bericht: onze versie van Christmas Lights staat online! We luisterden, we keken, we luisterden hem nog een keer. We pinkten een traantje weg, we deelden de video massaal. Met onze familie, onze vrienden. Omdat we trots zijn, trots op wat we hebben gemaakt, maar misschien nog wel trotser op hoe wij in deze periode ons koor in stand weten te houden. Hoe we samen blijven komen, al is het dan niet fysiek. En ons werk bleef niet onopgemerkt; we stonden snel in de top 5 van Korennetwerk NL, en de opname werd opgepikt door Rotjekoor. Wat een mooie kers op de taart is dat.
We hebben nu de smaak te pakken. We zouden bijna alleen nog maar dit soort video’s willen maken. Bijna… Want samen zingen in het echt, dat blijft toch echt het mooiste wat er is.
